kamusalsanatatolyesi-blog1 kullanıcısını takip et
Home Ask me anything Archive Mobile RSS Search
Kamusal Sanat Atölyesi Link Ocak 14, 2017 34 not Photos: There’s a Mini Redwood Forest in Downtown Brooklyn with 4000 Tiny Trees publicartfund: nycpocket: Check out this fascinating spread on a “mini redwood forest” embedded within the wilderness of…Brooklyn?! Learn more about the little forest at PublicArtFund.org! Photo Ocak 14, 2017 4.516 not
vasta: tremendousandsonorouswords: Jenny Holzer, Truisms, 1982. New York, Public Art Fund Inc., Times Square. (via) (publicartfund gönderdi) Text Ağustos 04, 2015
Kentsel Dönüşüm ve Sanat Matt Bolton Çeviri: Ayşe Boren Herkesin mutenalaştırmayla ilgili favori bir dehşet hikâyesi vardır. Kimileri, Asyalı Kadınlar Danışma Merkezi’nin yerine açılan ve fahiş fiyatlara sattıkları İngiliz kahvaltılarının reklamını yapmak için bu merkezin dağıttığı broşürlerin dilini kullanan The Hackney Cafe’nin hikâyesini anlatmayı sever. Kimilerinin favorisi ise Brixton’daki Granville Pasajı’nda –yeni adıyla ‘Brixton Village’– yaşanan ‘gurme’ restoran dönüşümünü parodinin sınırlarına taşıyan Champagne and Formage barının hikâyesidir. Ama, New York’taki Bowery House otelinden beterini biraz zor bulursunuz. The Bowery House, 2011’de Bowery Caddesi’nde, önceleri Prince Otel olarak bilinen bir binanın en üst iki katında açıldı. Manhattan’ın Lower East Side mahallesinin merkezinden geçen uzun bir cadde olan Bowery, uzun zamandan beri şehrin evsiz nüfusuna barınak sağlıyordu. Büyük Buhran yıllarında bu cadde üzerinde yoksul New Yorklulara ucuz yaşam alanları sağlayan onlarca ‘düşkünler evi’ açılmıştı ve Prince Otel de bunlardan biriydi. 1950’lere gelindiğinde Prince Otel’in daracık ahşap kabinlerinde 200’den fazla insan sıkış tıkış bir halde yaşıyor; uyuyacak bir yatak, ortak banyo ve başlarını sokacak tel örgüden bir çatı için geceliğine birkaç dolar ödüyorlardı. Prince Otel 1990’larda satıldı ve kapılarını yeni sakinlere kapattı. Binayı otele dönüştürme fikri ortaya çıktığında içeride on kişi ya vardı ya yoktu. Müteahhitler hepsini ikinci kata taşıdılar ve üst katlardaki kabinleri ikinci kattakilere “saygı duruşu” mahiyetinde üst sınıf odalara dönüştürdüler. Şimdi, “düşkünler evi fantezilerini hayata geçirmek” adına geceliğine 154 dolara varan fiyatlar ödeyen otel misafirleri “otantik” kabinlerine gerçek ‘berduşların’ yaşadığı tel örgülü odaların yanından tırmanarak ulaşıyorlar. Prince Otel’in gelmiş geçmiş en renkli sakinlerinden birinin adını taşıyan bir oda bile var; gerçi ‘Charlie Peppers’ adlı bu şahsiyetin, renkli yaşamına “şapka çıkarıldığından” haberi olup olmadığı meçhul. Her halükârda, Charlie Peppers’ın ve komşularının fakirliği kültürel bir altın madenine dönüşmüş durumda. Peppers’ın durumu sokağa atılmış herhangi birinden bir gömlek üstün olabilir, ama kırılgan bir insanın tüm varlığını kendisinin hiç haberi olmadan turistik bir atraksiyona çevirmek de alışılmışın dışında sinsi bir şiddet içeriyor. Yazının devamı için:
http://www.e-skop.com/skopbulten/kentsel-donusum-ve-sanat/2546 Tags: kamusalsanat kamusalsanatatolyesi kentseldonusum kentseldonusumvesanat Photo Temmuz 06, 2015
Bu derleme, estetik ile siyaset, sanat ile hayat arasındaki sınırları bulanıklaştıran teorik ve pratik çabalara katkıda bulunmayı amaçlıyor. Sanatın profesyonelleşmiş ve özelleştirilmiş bir alana hapsolmasını, yaratıcılığın kültür endüstrileri tarafından tanımlanmasını reddeden tartışmalar açmayı hedefliyor. Sanatın ve estetiğin, devrimci toplumsal dönüşüm tahayyülleriyle arasındaki organik bağı görünür kılmaya çalışıyor. Bu doğrultuda, dada, sürrealizm ve sitüasyonizm gibi radikal avangard hareketlerden 1990’larda başlayan küresel antikapitalist harekete; Filistin’den Tahrir’e; Paris Sinemateki’nden Emek Sineması’na; Tekel Direnişi’nden Gezi Parkı’na ve Özgür Kazova’ya uzanan mücadeleleri odağına alıyor. 1830 ve 1848 devrimleri sonrasında sanatçının ve sanatın toplumsal rolünü, dönemin devrimci kalkışmaları, ayaklanmalar, ütopik sosyalist, komünist akımlar ve Komün olmadan anlayabilir miyiz? Sürrealizmi, o dönemin anarşist ve Troçkist akımlarından ayrı düşünebilir miyiz? Savaş sonrası Berlin Dada’sını, Rosa Luxemburg, Karl Liebknecht ve Spartakusbund’u hesaba katmadan açıklayabilir miyiz? Sitüasyonist Enternasyonal’i, yükselen komünist, anarşist hareketlerden ve 60’ların radikalizminden bağımsız ele alabilir miyiz? Ve nihayet çağdaş sanattaki “politik dönüş” tartışmalarını, neoliberal küreselleşmeye karşı hareketlerle arasındaki bakışımı görmeden kavrayabilir miyiz? – Aylin Kuryel, Begüm Özden Fırat İÇİNDEKİLER SUNUŞ / Küresel Ayaklanmalar Çağında Estetik ve Direniş: AYLİN KURYEL, BEGÜM ÖZDEN FIRAT Sürrealizm, Dada, ve Çalışmanın Reddi: Radikal Avangardda Özerklik, Eylemcilik ve Toplumsal Katılım: GAVIN GRINDON Uzman “Getto”sundan Çıkmak: Radikal Politikada Performatif Karşılaşmalar: ANJA KANNGIESER Meşgale Olarak Sanat: Hayatın Özerkliğine Dair Önermeler: HITO STEYERL Romantizmin Yankısı: Eylemci Sanat ve Burjuva Hayat Deneyiminin Sınırları: A.K. THOMPSON Bakunin’in Zavallı Kuzenleri: Sanat Yoluyla Taktiksel Müdahale: CHRISTIAN SCHOLL Duygulanımsal Kompozisyon ve Estetik: STEVPHEN SHUKAITIS Yaratıcılık İş Başında: Karşı-Gösteriler ve Duygulanımsal Kolektiviteler: BEGÜM ÖZDEN FIRAT, AYLİN KURYEL Paris Sinemateki’nden Emek Sineması’na Seyir ve Direniş: FIRAT YÜCEL Özgür Kazova İşgal Fabrikası ve Kooperatif Deneyimi: Gündelik Hayatı Örmek: EZGİ BAKÇAY ÇOLAK İsrail/Filistin ve Görünürlük Politikası: SIMON FAULKNER DEBT: Occupy, Çağdaş-Sonrası Sanat ve Borç Direnişinin Estetiği: YATES MCKEE Hepimiz Sesiz: Occupy Oakland Hareketinde Poetika ve Kamusal Alan: DAVID BUUCK Mulid Et-Tahrir: Bir Devrimin Semiyotiği: SAHAR KERAITIM ve SAMIA MEHREZ Çevirenler: Birkan Taş, Elçin Gen, Ayşe Boren İletişim Yayınları SanatHayat dizisi, Haziran 2015 Tags: http://www.e-skop.com/duyuru/kuresel-ayaklanmalar-caginda-direnis-ve-estetik/422 kamusalsanat estetikpolitikeylem kamusalsanatatolyesi Photo Haziran 15, 2015
MAKE DOLMA NOT WAR @Yerevan Tags: kamusalalan kamusalsanat kamusalsanatatolyesi sokaksanatı Text Haziran 15, 2015
Küresel Ayaklanmalar Çağında Direniş ve Estetik 30/5/2015/ skopbülten / Begüm Özden Fırat, Aylin Kuryel Emek Sineması'nın yıkımına karşı protesto, 14 Nisan 2013. Fotoğraf: Muhsin Akgün Sanat - Siyaset - Estetik 25 Ocak 2011 tarihini milat alan Mısır Devrimi’nin ardından şöyle yazıyordu Hamid Dabashi: “Eğer sanatın rolü bize imkânsız görünenlerin özgürlükçü siyasetini hayal etmekse, sanat, devrimci siyasetimizi takip etmekten ziyade ona liderlik etmelidir”. Dabashi’ye göre, “Batı dünyasında Tahrir Meydanı devrimci ayaklanmanın amblemi haline geldiyse, sanat çevreleri de bu devrimci zamanlardan doğacak sanatı yansıtmalı, hatta öngörmelidir”. 2012’de gerçekleşen 7. Berlin Bienali’nin küratörleri Artur Żmijewski ve Joanna Warsza ise, Bienal’e katılmak isteyen sanatçıları politik görüşlerini açıklayan bir metin yazmaya davet ederken, Amerika ve Avrupa’daki işgal hareketlerini de Bienal’e katılmaya çağırmışlardı. Bienal’in konsepti “Gerçekten işe yarayan, gerçekliğe damgasını vuran ve siyasetin icra edilebileceği alanlar açan işler sergilemek” olarak belirlenmişti. Öte yandan, 2013 sonbaharında açılması planlanan 13. İstanbul Bienali, hemen öncesinde yaşanan Gezi Direnişi’nde gözler önüne serilen hakikati temsil edemeyeceği gerekçesiyle eleştiriliyor, Bienal’in iptal edilmesi gerektiği yönünde beyanatlarda bulunuluyordu. Gezi “şimdiye kadar gerçekleştirilmiş en büyük enstalasyon, en büyük bienal” olduğu için Bienal’in varlık nedeninin ortadan kalktığı, lüzumsuz hale geldiği iddia ediliyordu. Bienal’in küratörü Fulya Erdemci, eleştirilere cevaben, devrimin değil bir serginin küratörü olduğunu belirtiyordu. Hakikat, temsili aşmış; Dabashi’nin iddiasının tam tersine, “devrimci” siyaset imkânsızı hayal etmekle kalmamış, hayata geçirmiş, sanatın araçlarını elinden almıştı. Günümüzde sanat kurumlarının karşı karşıya kaldığı çetin sorulardan bir tanesi, finansallaşma ve sermaye tarafından araçsallaştırılma karşısında alınacak doğru “politik” tavra dairse, bir diğeri de siyasal, toplumsal, ekonomik ve kültürel alanları kökünden sarsan küresel ayaklanmaların kurumsal sanat alanında yol açacağı dönüşümlerin nasıl içerileceğisorusu. Bahsi geçen bu üç “vaka”, kurumsal sanat alanının, 2010’da Tunus’ta başlayıp tüm dünyaya yayılan ayaklanma ve devrim süreciyle ilişkilenme(me) stratejilerinden birkaçını tasvir ediyor. Dabashi’nin sanata biçtiği liderlik rolü; Żmijewski ve Warsza’nın, sanatın politik etkisini “dışarının” içeriye dahil edilmesi üzerinden kurma çabası; ve İstanbul Bienali’nin varlığının, “dışarı”sı tarafından tehdit edilmesi gibi örnekler, sanat ve siyaset alanlarının birbirlerine yaklaştıkları bir dönemin özgün birer ürünü olarak görülebilir: sanatın ve siyasetin, ayrı ama birbirinden beslenmesi gereken alanlar olduğu varsayımıyla yola çıkılan bir dönem.
Devamı: http://www.e-skop.com/skopbulten/direngezi-kuresel-ayaklanmalar-caginda-direnis-ve-estetik/2482 Tags: kamusalalan kamusalsanat estetikpolitikeylem direniş estetik Photo Mayıs 20, 2015 1 not
Immigrant Movement International’s billboard on view at an Austrian highway as part of donaufestival in Krems, Austria. Concept and Design: Tania Bruguera and Camilo Godoy Photo: Florian Schulte With the kind support of Mierka Donauhafen Krems http://www.donaufestival.at/festival-en/programm/13/immigrant-movement-international Link Mayıs 20, 2015 @jr on Instagram: “Another man Another Story #Wrinklesofthecity #Istanbul” Photoset Mayıs 20, 2015 443 not
junkculture: Pneumàtic: A Series of Public Art Installations Created with Recycled Tires Photoset Mayıs 20, 2015
Erdem Taşdelen Installation view at Biennial of the Americas: Draft Urbanism, Denver, CO, 2013 Photo 1 by Dean Saitta Photo 2 by Jeromie Dorrance
Postures in Protest Billboard Dimensions variable 2013 Originally produced for the Biennial of the Americas in Denver, Colorado, this billboard work comprises a number of adverbs that describe the ways in which individuals stage protests in popular uprisings. These adverbs, as modifiers of verbs, indicate how specific actions transpire, pointing to the strength and fortitude of those involved in protest in public spaces. Next »
About
2012 yılından bu yana farklı mekanlarda gerçekleşen Kamusal Sanat Atölyesi’nin yeni dönemi kargArt’ta başlıyor. 7 haftalık teorik ve 3 haftalık uygulama projesinden oluşan atölye programı, kamusal sanatın bileşenlerinden oluşan bir çok farklı başlığı içeriyor. Kamusallığın ve kamusalalanın bugünkü tanımları üzerinden; mekan-iktidar, iktidar-sanatçı, sanatçı-sanat nesnesi ve sanat nesnesi-izleyici ilişkisi güncel örnekler üzerinden okunuyor. Sokak sanatı, katılımcı sanat, estetik politik eylem ve yeni tip kamusal sanatın söylem ve pratikleri tartışmaya açılıyor. Herkesin katılına açık olan Kamusal Sanat Atölyesi, birlikte düşünmek ve bugünü sanat üretimleri üzerinden tekrar okumak için yeni bir üretim alanı. 1. Hafta / Tanışma & Atölye Hakkında Bilgilendirme 2. Hafta / Kamusal Alan 3. Hafta / Kent Mekan 4. Hafta / Sokak Sanatı 5. Hafta / Katılımcı Sanat 6. Hafta / Yeni Tip Kamusal Sanat 7. Hafta / Estetik-Politik Eylem 8. Hafta / Proje Uygulama 9. Hafta / Proje Uygulama 10. Hafta / Proje Uygulama Etkinlik ücretsizdir. 18 yaş sınırı vardır. Ön kayıt vs. gerek yoktur. Ayrıntılı bilgi için
[email protected] www.karga.com.tr
Stuff I like People I follow
Powered by Tumblr. Minimal Theme designed by Artur Kim.