Idea Transcript
22 Nisan/April - 29 Mayıs/May 2016
Küratör / Curated by Şevket Arık
Küratör / Curated by Şevket Arık Sergi Düzenleme / Exihibitors Hazal Ünsal Kapak Fotoğrafı / Photography of Book Cover Osman Dinç Grafik Tasarım / Graphic Design Veysel Şaylı
Bu kitapta yer alan tüm görsellerin ve yazıların sorumluluğu, eser sahiplerine ve yazarlarına aittir. Yayımlanan yazılardan alıntı yapmak, kaynak göstermek koşulu ile serbesttir.
Mutlukent Mah. 1920. Cad. No:59 Çayyolu - Ankara T: (312) 241 04 44 www.artesanat.org
Sanatçılar /Artists Ali Şentürk Alper Aydın Baran Çağınlı Burcu Perçin Cevdet Sarı Gamze Güleç Harun Antakyalı Hazal Ünsal Lütfi Özden Mehmet Ali Uysal Necla Rüzgar Osman Dinç Rezzan Gümgüm Serkan Demir Şevket Arık Tolga Alper Güzelsoy Yasemin Kozak Yasemin Tıgın Yeşim Akdeniz
4
5
ARTE HAKKINDA
6
Arte İnşaat, 2001 yılındaki kuruluşundan bu yana vizyonlarından ödün vermeden, sektörde hızla gelişerek ilerleyen güvenilir ve başarılı bir isim haline gelmiştir. Konut, turizm, eğitim ve sağlık sektörü yapılarında marka haline gelen ve pek çok proje üreten Arte İnşaat, müşteri beklentilerinin ötesine geçmeyi ve her zaman daha fazlasını sunmayı ilke edinmiştir.
Arte Construction, since its foundation in 2001, has become a reliable and successful figure in its sector by rapid development without compromising its visions. Arte, produced various projects and became a brand in housing, tourism and health sector constructions, adopted accessing beyond costumers’ expectations and offering more always as a principle.
Arte, şehrin mimarisinin bir parçası haline gelen yapılarında kaliteyi ön planda tutarken, deneyimli ekibiyle “Ufukta Genişlik, Hedefte Büyüklük” prensibine sadık kalmakta; sınırlarını her geçen gün genişleterek yaratıcı, yenilikçi ve güvenilir işlere imza atmaya devam etmektedir.
Arte, prioritizing quality in its constructions, those have become a part of architecture of the city, is always true to its principle of “Wideness in Horizons, Greatness in Objectives”, is always extending its limits day by day, and breaking grounds with innovative and reliable works.
ARTE Yönetim Kurulu Başkanı İrfan GÜRLER’in öncülüğünde kurulan ARTE Sanat, Ankara ‘da yeni bir Güncel Sanat Mekanı olma iddiasındadır. Arte Sanat Danışma Kurulu Ayşe Sibel Kedik Davut Kanmaz Erdal Duman Şevket Arık
ARTE Art, that has been established under leadership of İrfan GÜRLER, Chairman of the Board of ARTE, purports to be a new Modern Art Center in Ankara.
ABOUT ARTE
Arte Art Advisory Board Ayşe Sibel Kedik Davut Kanmaz Erdal Duman Şevket Arık
7
ARTE SANAT MANİFESTO
Şevket ARIK *Alain Badiou, “Fifteen Theses on Modern Art” (quotation) 8
Sanat; Direnen bir şeydir, nitekim direniş de bugün sanatın meselesidir. Direnen bir şey, bir tür istikrara, sağlamlığa sahiptir. Mantıksal tutarlılığı ve bütünlüğü olan, mantıksal bir denklem gibi. Yeni bir olanağın yaratılması, her zaman şaşırtıcı bir şeydir. Bir yıldız kadar yükseltilmiş, çünkü yeni bir olanak yeni bir yıldız, yeni bir gezegen, yeni bir dünyadır. Dünyayla kurulan yeni bir duyumsal ilişki gibi. Siz bu mümkün olmayan şeyin olanağını yaratmak zorundasınız. Sanatsal yaratımın en önemli meselesi budur. Dolaşım, iletişim, piyasa vs. faaliyetlerinde hep olanaklar gerçekleştiriliyor, olanakların sonsuzca gerçekleştirilmesi söz konusu. Ama olanaklar yaratılmıyor. Dolayısıyla bu aynı zamanda siyasî bir mesele, çünkü siyaset yeni bir olanağın yaratılması demektir. Burada bir olanağı hayata geçirmekten bahsetmiyoruz, yeni bir olanak yaratmaktan bahsediyoruz.*
Art is something resisting, thus, resistance is also a question in today’s art. Resisting things has some sort of stability and robustness. Such as a logical equation with logical consistency and integrity. Creating a new possibility is always surprising. Raised as much as a star, because a new possibility is a new star, a new planet an new world. A new sensorial relationship, built with the world. You have to create possibility of the impossible. This is the biggest question of artistic creativity. Always possible are created in circulation, communication, market etc. only eternal creation of possibles is in question. However, possibilities are not created. Therefore, it is a political question at the same time, because policy means creation of a new possibility. Here, we are not talking about putting a new possibility into practice, but we are talking about creating a new possibility*.
ARTE SANAT ; sanatın varoluş hakikatini sahiplenen bir duyarlıkla, yeni bir kimlik inşa etmek ve yeni olanaklar yaratmak düşüncesiyle, kurumsal yapısı temelinde kolektif işbirliğine dayalı bir oluşum hedeflemiştir. Sanatın ‘öznel’ alanını genişletmek, var olan sürecin bir parçası olmak, kendi temelinde bir sorumluluk ve direnç noktası belirlemek arzusuyla, öncelikli bir konum ve çekim alanı olmak iddiasındadır. Evrensel ve güncel olana algıları açık, geleneksel ve modern arası geçişleri kabullenen, deneysel ve değişken üretilerin sunumunu önemseyen, mekânı fonksiyonel olarak değerlendirilebilen bir yaklaşımı önemser. Mizacını var olan diğer dinamiklerle kuracağı bağlarla geliştirmek, sürecini eylemsel ve dinamik kılmak ve yeni olanaklar yaratmak için süreklik ilkesini benimser.
ARTE ART; with a sensibility owning the existential reality of art, and with an opinion of constructing a new identity and creating new possibilities, has aimed a composition based on collective cooperation on basis of institutional structure. It purports to be priority position and area of attraction with its desire to enlarge “its subjective” area, to be a part of existing process and to determine a point of responsibility and resistance on its own foundations. It gives importance to an approach, which has open perceptions to universal and actual, accepts passages between traditional and modern, minds presentation of empirical and variable productions and evaluates the space functionally. It adopts principle of continuity to improve its nature with relations to be established with other dynamics, to make its process imperative and dynamic and to created new possibilies.
Etkinlik sürecinde, güncel sanat ortamının dinamik yapısını deneyimlemiş bir danışma kurulunun belirlediği bir faaliyet yöntemi esas alınmıştır. Sürekli iletişim ve paylaşım ilkesine açık olan bu yapı, her türlü işbirliğini önemseyen bir anlayış içinde, kolektif veya bireysel proje esaslı çalışmaları değerlendirecek ve gerçekleşmesine katkı sağlayacaktır.
In process of activity, a method of conduct, which is determined by an advisory committee that experienced dynamic nature of actual environment of art, is taken as foundation. This structure, that is open to principle of continuous communication and sharing, will value collective or individual project based works and contribute to actualize them with an understanding of caring all kinds of cooperations.
ARTE ART MANIFEST
Şevket ARIK *Alain Badiou, “Fifteen Theses on Modern Art” (quotation) 9
“Taş’ın hikâyesi” bir nevi medeniyetin hikâyesi sayılabilir. Doğaya şekil veren bu en temel hammadde, bir toz bulutu olan evrende yaşamın temelinin oluşabileceği ortam ve zemini sağlamıştır. Soyut evrenin şeklinin bir adım ötesine geçtiğimizde, ortaya çıkan her yıldız formu, ‘taş’ın şekillenme ve şekil verme hikâyesinin bir parçası olmuştur. Üzerinde yaşadığımız dünyanın olayı da, “kaderini kendi yörüngesinde arayan bir taşın hikâyesidir”. Şevket Arık
10
“Taş Yerinde Ağır” deyimi kavramsal olarak, “bir şeyin kendi bilinen çevresinde değerli olduğu” anlamını vurgulasa da, bu anlamına ek olarak bir nesne olarak taş’ın, sanatsal üretim biçimine yansımaları ve kavramsal olarak bir sanat yapıtında vurgulanma niteliği üzerinde durulmaktadır. Böylelikle geçmişten günümüze devam eden bu temel ilişkinin, güncel zeminde de var olan etkilerini yeniden ortaya koymak hedeflenmektedir. “Kimyasal veya fiziksel durumu değişiklikler gösteren, rengini içindeki maden, tuz ve oksitlerden alan sert ve katı madde” olarak tanımlanmış, yaşadığımız gezegende oluşturduğu kabuk katmanları ile canlılığın kaynağı ve evi olmuştur. Hem dünyamızın morfolojisini belirlemiş, hem de jeolojik olarak onun karakterini inşa ederek, yaşamsal topoğrafik bir desen oluşturmuştur.
Bazı toplumlarda canlılığın kaynağı olduğu için taşın bizzat kendi de canlı bir varlık olarak görülmektedir. Kendini korumaya çalışan bir insanın ilk refleksi, yerden bir taş alıp fırlatmaktır. Bu noktada kullanılan ilk aletlerin taş olması, insanların ilk barındığı mekânların taş’ın (mağaralar)içi olması, tarihi nitelikteki birçok iz ve işaretin bizzat taş ve ya taşın üzerinde bulunması, insanlık tarihine mal olmuş birçok anıtın, totemin ve mimari yapının taş’tan yapılmış olması ve en nihayetinde medeniyetin “taşı taş üzerine koyarak” inşa edilmesi meselesi söz konusudur. Göklerden gelen bir taşın tanrısallığın bir parçası olarak görülmesi ve kutsal sayılması, birçok dinde taşa yüz sürme ve dokunma, şeytan taşlama, taştan totemler yapma, mezar taşları, devasa mezarlar (piramitler), Stonehenge, Moai heykelleri (Şili), Aztek tapınakları, Balballar, Çin seddi vb. gibi dünyanın her bir köşesine insanlığın bir işareti olarak işlenmiş taş yapılar mevcuttur. Ayrıca devasa kalelerin yapılması, savaş alanlarında kullanılması, değerli taşlar çıkarmak için kurulan devasa maden ocakları, taşın evrimi ile ortaya çıkan beton fikri ve doğaya karşı oluşan betonlaşma süreci, en nihayetinde yeni mimari anlayışla ortaya çıkan yeni siluet.
de oluşturduğu kavramsal yapı açısından sanatsal süreçteki yeri de çok önemlidir. Klasik anlamda mimari, heykel sanatı, rölyefler, mozaikler, takı sanatı, anıtlar vb. gibi bir çok sanatsal sürecin temel malzemesi olarak kullanılmıştır. Modern sanatta daha da kavramsallaşan bir yapıda, nesne olarak taş, arazi sanatı (landart), enstalasyonlar, grafitiler de duvar zemin olarak, resimde konu olarak ve birçok heykel yorumlamasında kullanılmaktadır. Bazı yaklaşımlarda taş’ın mimari evriminin devamı olarak, beton ve konstrüksiyon fikri de ele alınmaktadır. Günümüzde birçok sanatçının çağdaş sanat zemininde ortaya koyduğu yapıtlarda da sıkça kullanılan bir konu ve malzeme olduğunu görmekteyiz. “Taş Yerinde Ağır” sergisi günümüz sanat ortamında malzeme, yöntem ve konu olarak taş ve taşın evrimi üzerine çalışmalarda bulunan sanatçılardan bir seçki hedeflemektedir. Böylece doğanın en temel yapısında var olan karakterin, süreçte yeniden bir duyarlılık göstergesi olarak, ifade edilmesi düşünülmektedir.
Sanat ve sanat tarihi açısından temel bir yer edinen taş’ın, hem nesne olarak, hem 11
Şevket Arık
In a way the “Story of the Stone” can be considered the story of civilization. This most basic raw material which shapes nature ensures an environment and foundation in the universe which is a cloud of dust in which life can be established. As we move a step beyond the shape of the abstract universe every emerging star shape has become a part of the story of the embodiment of ‘stone’ and its formation. The phenomenon of the world we live in is ‘the story of a stone seeking its fate in its own orbit’. Although conceptually the phrase “Stone is Heavy on Its own Turf” emphasizes that ‘something is valuable in its own environment’ the reflections on the artistic manufacturing form of stone as an object and its conceptual emphasis in a work of art are also elaborated in addition to this meaning. Thus the objective is to manifest the impacts of the fundamental affiliation continuing from the past to the present on a contemporary platform. What is defined as “hard and solid substance with variations in chemical or physical status that takes its color from the minerals, salts and oxides contained within’ and which forms the crust layers on the plant we live on has become the source and habitat of life. The morphology of our world has been determined and a vital topographical pattern has been established with the geological structuring of its character.
12
In some societies stones are perceived as living entities because they are the source of vitality. The primary reflect of a human being defending himself is to pick up a stone from the ground and hurl it. Furthermore, the fact that the first tools were made of stone, that the first accommodations of human beings were venues of stone (caves), that many traces and signs of historical quality are stone itself or marked on stone, that many monuments, totems and architectural structures depicting the history of humanity are made of stone and finally that civilization has been structured by ‘placing stone on stone’ is the issue. Considering a stone falling from the sky as a part of divinity and sacred, applying the face to stone and touching it are valid in many religions, stoning the devil, manufacturing totems, gravestones, large tombs (pyramids), Stonehenge, Moai statues (Chile), Aztec temples, Kurgan stelae, the wall of China are processed stone structures in every corner of the world as signs of humanity. Furthermore enormous castles have been built, stone has been used on battlefields, huge mines have been established to extract valuable stones, the idea of concrete which was generate with the evolution of stone and the concretion process formed against nature and finally the new skyline which emerged with the new understanding in terms of architecture.
As an object in terms of art and the history of art as well as the conceptual structure it has established stone has gained a fundamental position and also holds a significant place in the artistic process. Stone has been used a basic material in the artistic process of classical architecture, the art of sculpture, reliefs, mosaics, jewelry and monuments. As an object, stone is used in modern art in a more conceptualized form in landart, installations, a base for wall graffiti, as a subject in paintings and used in the interpretation of many statues. Some approaches also deal with the idea of concrete and construction as the continuation of the architectural evolution of stone. Stone is observed as the subject and material often used by many contemporary artists manifested on a platform of modern art. The objective of the “Stone is Heavy on Its own Turf” exhibition is to present an anthology of the works of artists who have processed stone and the evolution of stone as a material, method and subject in a contemporary environment of art. Thus the intention is to re-express the character which is inherent in the most fundamental structure of nature as an indicator of sensitivity in the process.
13
14
15
Ali Şentürk
Ankara, Turkey
Michael heizer in “yerinden etme, yerine koyma” işinden yola çıkarak başladığım bu seride, fotoğraflarını çektiğim dağların ve bazı taşların doğal süreçte yok olan yada toprağın altında görünmeyen kısımlarını çizerek, arazide deneyimleyerek tahmin etmeye çalışıyorum. Bir çok parçadan oluşan ve süreci hala devam eden bu çalışmanın ikici parçası olan 4 adet deseni sergiliyorum. Desenlerde bulunan dağlar kırmızı iple birbirine bağlanmıştır.Bu müdahale ile psikolojide iyileştirme anlamı taşıyan (kırmızı) renk bilinçli bir tercihtir. Heizer in söylemi; zaman içinde konumları değişen benzer jeolojik nesneleri gerçek yerlerine getirmekti. Ben ise yerleri değişmeden tamir
With this series that I started with the consideration of Michael Heizer in terms of “do not displace, do not replace” I have drawn the invisible parts of mountains I have photographed as well as the parts of some stones which have disappeared through a natural process or are invisible under soil and tried to extrapolate them by testing them in the field. I am exhibiting 4 designs which are the second part of this ongoing work process comprised of many parts. The mountains in the patterns are connected to each other with red rope. This is a preference. Heizer’s discourse favors retrieving geological objects which have changed position in time to their true places. I, on the other hand endeavor to correct without changing their places.
Tarihsel ve jeolojik düzeltmeler, 4 adet desen, 35x50 cm, 2015
16
17
Alper Aydın
Ankara, Turkey
Taşların Gerçek Ağırlığı Taşlar üzerine su bazlı boya ile müdahale, Yason burnu, Ordu, 2011. (80x120 Diasec Print)
18
9057 KG Taş üzerine yağlıboya ile müdahale, Yason burnu, Ordu, 2015 (80x120 Diasec Print)
19
Baran Çağınlı
Ankara, Turkey
Ülkeler içinde uygulanan politikalarla, kemikleşmiş olan kitlelere yapılan baskılar ve bunun sonucunda toplumda oluşan kırılmalar/çatlaklar bütün bu ayaklanmaların nedenidir. Bu sebeple çalışmanın adı –kitle- olsada ,ele alınan bahsedilen kitleler değil, bu kitleleri yaratan iktidar(lar)a işaret etmektedir. Policies applied in countries, oppression applied to ossified groups and the subsequent breakage/fractures in the community are the reason for all these upheavals. Therefore, the name of the work – even if it is a group – does not deal with the mentioned groups but indicates the power(s) which creates these groups.
Kitle / Mass, 2014 mengene-taş / lamp-stone, 45x35x25 cm
20
21
Burcu Perçin
Ankara, Turkey
Duvar / Wall, 2015 TÜYB / Oil on Canvas, 100x140 cm
22
Tepeden Bakış / Eye View, 2015 TÜYB / Oil on Canvas, 175x250 cm
23
Cevdet Sarı London, England
Sonbahar, Kış, İlkbahar, Yaz, 2016
24
25
Gamze Güleç
Ankara, Turkey
50x52x20, Metal, 2016
26
85x85x85 cm, Metal tel, Karışık Teknik, 2015
Yapay Taş
Artificial Stone
Zamanla doğallığı yok ettiğimiz bu dünyada, doğal birçok şeyi bozarak, yapay bir doğallık yaratmaya çalışıyoruz. Aslında tuhaf denebilecek şekilde orjinaline benzeyen bir dünyada yaşıyoruz. Bu durumu izleyiciye bir taşın yapay malzemeden yapılması ile anlatmaya çalıştım. Taşlar; bir tür bellek görevi taşır; iklim, insan bilimi, anı içinde barındıran elemanlar olarak karşımıza çıkmaktadır. Bana göre doğanın bir parçası olan taşın artık yapay oluşu aslında insanlığın bitişi, yapay bir belleğin başlangıcı anlamına gelmektedir ve insanlar farkında olmadan bu gerçekler ve kopyalar arasındaki farkları bile ayırt edememekte ve zamanla bu çokluk arasında kaybolmaktadır.
In time we have destroyed naturality in the world and we endeavor to create an artificial naturality by destroying many natural things. Strangely enough we live in a world which resembles the original world. I tried to explain this situation to the viewer by manufacturing a stone with artificial material. Stones have undertaken a sort of memory task, they manifest themselves to us as the climate, human science, elements which contain moments. In my opinion the fact that a stone which is a part of nature is artificial means that humanity is over and the artificial memory has started and people are unaware that they cannot even distinguish between what is true and what are copies and in time will disappear in this multitude. 27
Harun Antakyalı
Ankara, Turkey
Kendini tanımlarken 'Ben kent insanıyım' diyor, işlerinde ana tema hep metropol ve sokaklar, o sokakları resmetmiyor, sokakları iç mekanlara taşıyor. Kentten ve kent insanının günlük koşuşturmalarından besleniyor, sokağı ve sokağın jargonunu çok iyi biliyor ve işlerine yansıtıyor. Yanından geçip de fark edilmeyen görüntü bombardımanından seçkiler sunuyor. Kentin olmazsa olmazlarındandan bir materyali Beton'u sahipleniyor. Son dönem çalışmaları öğrencilik yıllarından ipuçları verdiği bir çok öge ile 30 yıllık sürecin sonuç aşamasında sanatsal bir düşüncenin evrensel boyutuna yeni bulgular ekleyip yolculuğunu sürdürüyor Sanatı sokağa çıkaran ve tekrar salonlara sokan bir isim. Neden beton? Beton metropoldeki yapıları oluşturan ana meteryallerden biridir. özellikle Kamusal alanda yapılan birçok sanatsal performansın zeminini oluşturur. "duvarlar, cadde ve sokaklar,viyadükler,köpr üler,barajlar, setler, stadyumlar,hava ve deniz limanları,otobüs terminalleri,taşıyıcı elemanlar, v.s, v.s, içine doğarız, çocukluğumuz ile başlayan kariyer eğitimimizde hep içinde/üstünde/altında dolaşırız. çağımızın gereği ölümümüzde dahi yanımızdadır. Tüm yaşamımıza tanıklık eder. 28
Herkesin üzerine oynadığı bu materyal yalın hali ile ne kadar sanat olabilir? Minimum/maksimum. Yalın hali minimaldir, üzerine yaşanmışlıklar katıldığında maksimal boyutta sunumlara (araç/mekan/yüzey/form) dönüşebilir. Beton aynı zamanda; Monocromdur, Kimyasaldır, Fiziksel gücü vardır. Korur, yok eder. (yaşamsaldır) Beton koruyucu olduğu kadar ürkütücüdür de. Sanatsal bir objeye dönüştüğünde veya Sanat'a malzeme olarak kullanıldığında kışkırtıcıdır. Yalın halleri ile neler yapılabileceğinin farkına kafa yormak düşüncelerimizi kışkırtıcı bir boyuta taşıyabilir. Sıradanlığı ve sıradışılığı çok ince bir çizgide kendisine yaşam alanı ve söz söyleme platformu oluşturabilir. söylemi güncelliği, eylemi tarihsel bir süreci barındıran, insanın olduğu yerde var olabilen bir materyaldir. Post moderndir.
When I define myself I say 'I am an urban person', the main theme of his work is always the metropolis and streets, he does not draw the streets he transports them into indoor venues. He thrives on the city and the daily rush of urban people, he is street smart and he knows the street jargon very well and this is reflected in his work. He presents excerpts from a bombardment of images which go unnoticed by passersby. He takes ownership of concrete, the material that goes with the territory in a city. His recent works display many elements which are clues from this years as a student and at the resulting phase of a 30 year process he continues his journey by adding new findings to the universal dimension of an artistic thought. He is a name who put art into the street and then retrieved back into the halls again. Why concrete? Concrete is one of the main materials used in the structures of a metropolis. Concrete forms the foundation for many artistic performances particularly those in the public domain. "walls, avenues and streets, viaducts, bridges, dams, sets, stadiums, air and sea ports, bus terminals, carrying elements, etc. etc., we are born into it, we are in it/on top of it/underneath it during our childhoods and during our educations for our careers, as a requirement of the era even in death it is next to us. It witnesses our whole lives.
How artistic can the unadorned state of this material that everyone is playing with be? Minimum/maximum. the unadorned state is minimal which can transform into presentations of maximal dimensions with the addition of true life experiences (vehicle/venue/surface/form). At the same time concrete is: Monochrome, Chemical, It has a physical force. Protects, destroys. (it is vital) Concrete is protective as well as frightening. It is provoking when it is transformed into an artistic object or used as a material for Art. Our thoughts can be transported to provocative dimensions when mulling over what can be done with its unadorned state. It can establish a habitat and oration platform for itself in a very thin line of mediocrity and extraordinariness. It is a material that can accompany man anywhere and accommodates a contemporary discourse, action and a historical process. It is post modern.
29
Karışık Teknik, 150x150 cm, 2014
30
31
Hazal Ünsal
Ankara, Turkey
Tasarlanmış Yörüngeler, 2016 Kumaş Materyal üzerine Projeksiyon Yansıtma, Değişken Boyutlarda
32
Herhangi bir taş, 2014 taş üzerine projeksiyon
33
34
35
Lütfi Özden
Ankara, Turkey
AĞIRLAŞAN KENT Yaşadığım zamanın tanıklığında yakaladığım tahribat nesnelerindendir beton. Malzeme olarak bana çarptığı andan itibaren beton; sadece betonarme, betonla kuşatılmış doğa alanı ya da beton setlerle kapanan hava gibi serbest dolaşımda yer eden bir malzeme olmadı. Aynı zamanda bir analoji olarak kapalılığı, donuk-iletişimsiz, izole edilmişlik ya da ihlal edilen düşün dünyasını da kapsamaktadır. Kentin yapıtaşı olan malzeme, bireyde ve ekolojik uzantısında hegamonik bir süreci işletir. Toprağın üstünde yarattığı ağırlığıyla tüm canlılığı örten beton, yapaylığını dayatırcasına yaşamın mekanlarına sirayet eder. Kentin yapısal haklarının öne çıktığı-gözetildiği bu türden bir yapılaşmada canlı dokunun hakları ihlal edilir. Bu kurguda dışarının talepleri yok sayılmakta, birey içinde olmaya çalıştığı sosyal alanda ötekileşmektedir. Fiziksel dokuda ortaya çıkan betonun hacimsel ağırlığı kendini sosyal ve bireysel alanda da çok yoğun biçimde dayatır. Kamusal özgürlüklerin dağılımı da betonlaşan imgesi ve gerçeğiyle kentlerindir; içinde yaşayan canlı dokunun değil. Kentte yaşayan bir serçenin kentli olmaya 36
alışmak zorunda olduğu bir durum vardır. Uçma biçimini de beslenme kültürünü de bu yeni doğa belirler. Bookchin’nin de tanımladığı doğadır bu; ikinci kurgu. “insanların hayatta kalmak için gereksinim duyduğu basit şeyleri edinmesini sağlayan biyotik çevre anlamındaki doğa, yazıya geçmemiş halklar için çoğu zaman hiçbir anlam ifade etmez. “ Doğaya hükmetme politikasının ilerleyen zamanda hiyerarşik ilişkilerle belirginleştiği dönemde, kentin insanı için acaba kent ne anlama gelmektedir. Güçlendirilmiş betonun kapladığı alanda toprak ekolojik alanıyla birlikte işgal edilir. Öylesine ağır! bir müdahaledir ki bu; kişi başına yıllık ortalama bir ton civarında beton üretimi yapıldığı düşünülürse büyük bir yer değiştirme söz konusudur. Her gün daha hızlı büyüyen yapılaşma beraberinde hava, su ve toprağın belirgin biçimde istila edilmesine neden olur. Yatağında akan suyun kanalizasyona alınması, toprağın üstünün örtülmesi, göğe örülen perde bloklarla havanın yönünün değiştirilmesi kentte yaşayanların lehine değildir. Tam tersine tüm bu değerlerin ihlal edilmesiyle birlikte kentin yapı olarak kendi karkas durumu içindir. Bugünün yapılaşma anlayışı da öz itibariyle betonlaşmış mabetlerdir. Kentin meydanı şehrin meydanından
Sunak, 2015, TÜ Karışık Teknik, 160x190 cm
farklıdır. Kentte insansı doku yerine resmi doku ve politik mimari yer alır. Kent mimarisi mevcut resmi konutların konumuna göre hiyerarşik bir düzende inşa edilir. … Kentle aramda benim de bilmediğim, henüz çözemediğim bir sır var. Ciğerlerimi dolduran lastik kokusuna, asfaltın ve egzoz atığının ağır kurşun karışımına rağmen kentle aramda bilmediğim bir deneyim var. Atık gazlarla seyreltilmiş oksijenle yarı canlı olarak yaşamaya devam ettiğim kentle aramdaki gerilim her geçen gün artmakta. Dolandığım sokakları ya da havasız kalan boşluklarına rağmen dokunduğum her köşesinde beni düşünmeye iten, sorgulamamı sağlayan bir nedensellik var. İçinde yaşadığım kentin sakini olamadım. Aidiyet duygumun her geçen gün azaldığı, yaşanmışlıkların
travma düzeyinin arttığı yer burası. Çok denesem de her seferinde okyanusun kıyıya vurduğu kabuk misali kıyıdayım. Mimari kadar yaşamın da yozlaştığı zamanın tanıklığı bu. İçinde yaşadığımız mekanlardan olan ev gerçekten Le Corbusier’in önerdiği gibi;”barınmak için bir fabrika” mıdır. Bedenimin kentte aldığı koku ve duydukları; yalıtılmışlık, gürültü ve yabancılıktan ibaret.
KAYNAKLAR: M. Bookchin, Toplumsal Ekoloji Ve Komünalizm, 2014 Le Corbusier, Bir Mimarlığa Doğru,2011
37
Kilit Taşı, 2014, TÜ Çimento, 20x25 cm
CUMBERSOME CITY Concrete is one of the objects of destruction I have captured as I witness the time I live in. Ever since it hit me as a material concrete, reinforced concrete has not only been a material which has occupied a place in embracing nature areas with concrete or the free circulation of air closed off with concrete sets. At the same time it also covers closeness, lacklusterliness-lack of communication, being isolated or a violated dream world. The material which is a building block of the city operates a hegemonic process in the individual and the ecological extension. Concrete which covers all vitality with its weight on soil spreads its over the venues 38
of life as if imposing its artificiality. The rights of vital tissues are violated with this style of structuring in which the structural rights of the city are prominent-favored. In this fiction the demands of the exterior are ignored and the individual trying to exist in the social area is marginalized. The volumetric weight of the concrete manifested in the physical tissue also imposes itself very intensely in the social and individual area. The distribution of public freedoms belongs to the cities with their image of concretion and reality, not to the live tissue living within. The sparrow living in the city must become urbanized. The form of flying as well as the nutrition culture of the sparrow is determined by this new nature. This is the nature
also defined by Bookchin; the second fiction is ‘nature in the meaning of a biotic environment which enables human beings to obtain the simple things they need to stay alive mostly have no meaning for a people which has not progressed into script. " I wonder what the city will be to the urban person in the future when the policy of dominating over nature becomes evident in hierarchic affiliations. Soil together with its ecologic area is occupied in an area which is covered by reinforced concrete. This intervention, it is so heavy! Considering that on average around one ton of concrete is manufactured per person per year that is a lot of area changes. The building which is rapidly growing with each day is accompanied by the occupation of air, water and soil in a specific way. It is not to the advantage of urban dwellers that flowing waters are estranged from their riverbeds and directed into sewage systems, that soil is covered, that wind direction is changed by curtain blocks built into the sky. On the contrary with the violation of these values the structure of the city is turned into its own carcass. The current understanding of building in essence is concretized temples. The town square is different from the city square. In the city the human touch is replaced by an official tissue and political architecture. City architecture is built in a hierarchic order according to the position of the current official residences. … There is a secret between the city and myself which I do not know, which I have not resolved yet. There is an experience between the city and myself which I do
not know regardless of the smell of rubber which fills my lungs, the heavy lead mixture with asphalt and exhaust waste. The tension between the city in which I continue to live half alive with oxygen diluted with waste gases and myself increases with each day. There is a causality that pushes me to think, to query as I roam the streets or every corner that I touch regardless of the airless gaps. I could not be a resident of the city I live in. My sense of belonging is decreasing with each passing day, this is where the level of true life experience traumas increase. Although I try very hard just like the shell that is flung to the shore of the ocean every time I am on the shore. This is testimony to the fact that life has been corrupted as much as architecture. Can the venue that is the home we live in be ‘a factory for shelter’ as suggested by Le Corbusier. The smells and sounds my body receives in the city are comprised of isolation, noise and alienation.
REFERENCES: M. Bookchin, Social Ecology and Communalism, 2014 Le Corbusier, Towards an Architecture,2011
39
Mehmet Ali Uysal Ankara, Turkey
40
Video Yerlestirme, 2015
İsimsiz, 2016 Toprak, metal, çim, değişken boyut
41
Necla Rüzgar Ankara, Turkey
Mücevherler / Jewelleries, 2013 taş ve yağlı boya / stone and oil color muhtelif ölçülerde / variable dimensions
42
43
Osman Dinç
Paris, France - Ankara, Turkey
TAŞ/BAŞ, 2012, Fotograf, Olympos, 60x80 cm
44
45
Rezzan Gümgüm
Ankara, Turkey
Çocuklar taş atarken oyun düzeni içerisinde gelişen bir coşkuyu paylaşır. Tren taşlayan, pencere, sokak lambasını taşlayan çocuklar kulağa gayet normal gelirken daha sonra taşı nereye attıkları öğrenilince akıllarda soru işareti oluşturan çocuklar taş atamayan çocuklardır aslında. Her çocuğun taş atma hakkı vardır. Taş, yeni bir çocukluğa dönüşür sokaklarda. Çocuklar konuşur, taş dile gelir. O taşı dinlemek mi gerekir? Taş atılmaması gereken bir yere taş atmak geleceğinin elinden alınmasını mı gerektirir?
Children throwing stones in a game layout share an increasing enthusiasm. While children throwing stones at trains, windows, street lamps sounds regular subsequently when the target of stones becomes known a question mark is raised because these children are actually who cannot throw stones. Every child has a right to throw a stone. Stone transforms into a new childhood in the streets. Children speak and the stone verbalizes it. Is is necessary to listen to that stone? Does throwing stones where they should not be thrown justify seizing someone’s future?
Taş Atamayan Çocuklar / Children That Can’t Throw Stone, 2010 Yerleştirme / Installation, Taş-Demir / Stone-Iron
46
47
Serkan Demir
Bolu, Turkey
Dara, 2016 Kefeli Terazi, Metal, Taş, Boya, 200x50x103 cm
48
DMO, 2013 Hesap Makinası, Çakıl Taşları, 53x35x22 cm (ÖZEL KOLEKSİYON)
49
Şevket Arık
Ankara, Turkey
Kara Taşlar / Black Stones, 2016 TÜ Akrilik, Acrylic on Canvas, 150x150 cm
50
Kara Taşlar / Black Stones, 2014 TÜ Akrilik, Acrylic on Canvas, 150x150 cm
51
Tolga Alper Güzelsoy Ankara, Turkey
İsimsiz, 2014 Mermer, asit indirme, 40x40x120 cm
52
53
Yasemin Kozak
Ankara, Turkey
Kadın kendi başına biyolojik bir varlık iken toplumsal alana girdiğinde, ait olduğu sosyal dünyanın öncelikli kültürel zihniyet kalıplarına uygun kimlikliklerle hayatını sürdürür. Erkek egemen toplumda bu kimlikler pisiko-sosyal yaptırımlarla kadını ikinciliğe zorlar ve ötekileştirir. Her ne kadar eşitlikler ve haklar sözle ifade edilse de pratikte, kadın hem düşünsel hem de fiziksel anlamda tecrit altında tutulmaya çalışılır. Erkeğe göre ve onun bakış açısından tanımlanır. Bu bağlamda kadın, bireysellikten, kendilikten ve öznellikten yoksun bir nesneye dönüşür. Kadın yersiz yurtsuzdur. When a woman is a biological entity on her own and enters a social area she sustains her existence with identities which fit the primary patterns of the cultural mindsets of the social world she belongs to. In a male dominant society these identities force women to be secondary with psycho-social enforcements and marginalize them. Regardless of the verbalization of equalities and rights, in practice effort is made to keep women isolated in an intellectual as well as physical sense. Women are defined according to men and their perspective. In this context women transform into objects which are devoid of individuality, devoid of self and subjectivity. A woman is homeless.
Yersiz Yurtsuz / Homeless, 2016, TÜYB / Oil on Canvas, 100x150 cm
54
55
Yasemin Tıgın
Ankara, Turkey
Taş kütle ve ağırlıktır. Her taşın kendine özgü bir formu, rengi, dokusu vardır. Yüzeyini biçimlendiren derinlik ve yükseklikleri vardır. Bir taş diğerine benzemez. Bir taşın boşalttığı yeri başka bir taş dolduramaz. Taş zamandır…
Stone is a mass and a weight. Each stone has its unique form, color, texture. It has a depth and heights which shape its surface. One stone is not similar to another. No stone can fill the space vacated by another stone. Stone is time..
Taş doğadır. İnsandan öncesine aittir. Dünyamızın ve başka gezegenlerle yıldızların varoluşuna; şeyler arasındaki ilişkiselliğe dair sezgi ve duyumları uyarır. En eski mimari ve heykel malzemelerinden biri olan taş ile çağdaş bir endüstriyel malzemenin bir araya gelmesi farklı zamanlar ve dünyalar arasında bağ kurmayı olanaklı kılar. İki taş nasıl bir araya gelir? Taş sessizliktir. Bu sessizlik; yeterince dinlenirse, iki taşın nasıl bir araya geleceğini anlatabilir.
Stone is nature. It is pre-historic. It alerts intuition and sensations regarding the existence of our world and other planets as well as stars and the relationality among objects. Stone which is one of the oldest materials in architecture and sculpture and the convergence of a modern industrial material enables the linkage of different times and worlds. How do two stones get together. Stone is silence. If one tries hard enough the two stones may tell how they got together. Otoprtre, 2015, Taş, Saç,Kumaş
Çeşme, 2015 Mermer, Saç, 18x25x40 cm
56
57
Yeşim Akdeniz
İstanbul, Turkey
TOKİ, 2016, 80x100 cm
58
Adventures in the anthropocen, 2015, 180x200 cm
59
60
61
62
63
22 Nisan/April - 29 Mayıs/May 2016
www.artesanat.org 64